Каля пяцісот пілігрымаў, сьвятароў і манашак з усёй Беларусі зьехаліся ў Росіцу Верхнядзьвінскага раёну, каб ушанаваць памяць загінулых. За часамі нямецкай акупацыі там было спалена 1528 мірных жыхароў разам з двума ксяндзамі – Юрыем Кашырам і Антоніем Ляшчэвічам. Як кажа біскуп Віцебскай дыяцэзіі Алег Буткевіч, Росіца – непрыкметнае, на першы погляд, месца, але мае надзвычайную прыцягальную моц для людзей.

Аршанскія актывісты Юры Нагорны і Яўген Анішчанка спрабавалі праз суд змусіць міліцыю, паліклініку і камунальнае прадпрыемства "Спэцаўтабаза" заключыць дамовы на абслугоўваньне пікету. Але 12 лютага судзьдзя Алеся Котава адмовіла актывістам - падтрымала прадстаўнікоў адказных служб у іх нежаданьні супрацоўнічаць з апазыцыянэрамі.

Рабочы сёмага цэху ААТ «Полацак-Шкловалакно » памёр на тэрыторыі прадпрыемства. Няшчасьце здарылася 10 лютага. Да пэнсіі работніку заставалася дапрацаваць адзін месяц. Паводле калектыўнай дамовы, у выпадку сьмерці работніка адміністрацыя выплачвае фінансавую дапамогу на пахаваньне ў памеры 20-ці базавых велічынь (цяпер гэта менш за 3 мільёны беларускіх рублёў, або каля 300$) і забясьпечвае транспарт.

Віцебскія ўлады, якія ня першы год рупяцца пра тое, каб усяляк абмежаваць магчымасьці правядзеньня якіх-кольвек масавых акцыяў праціўнікамі дзеючага палітычнага рэжыму, здаецца, памыліліся, калі вызначалі месцы, забароненыя для пікетаў з мэтай збору подпісаў выбаршчыкаў па вылучэньні кандыдатаў у дэпутаты мясцовых саветаў дэпутатаў. Акцыя апазыцыі ўсё-такі адбылася – пікет у самым цэнтры гораду! І пасьля гэтага, здаецца, чыноўнікі зрабілі аргвысновы...

У Віцебскай абласной бібліятэцы імя Леніна адмовіліся ад падпіскі на гэтыя выданьні на 2014 год. Бібліятэкаркі кажуць, што гэта загад аблвыканкаму – абласнога ўпраўленьня ідэалягічнай працы, культуры і па справах моладзі. Прынамсі, так яны тлумачаць сытуацыю незадаволеным наведнікам, якія пытаюцца, куды падзеліся газэты.