Галоўным аргумэнтам на карысьць абвінавачанай жанчыны зьяўляецца адсутнасьць зразумелага матыву злачынства. Такім чынам віцебскі праваабаронца Павал Левінаў пракамэнтаваў прызнаньне віны падазраванай у зьдзяйсьненьні выбуху каля будынку КДБ у Віцебску.
«У гэтым выпадку незразумелы матыў злачынства. Што хацела гэтая жанчына даказаць выбухам, і чым ёй насаліў КДБ? Вядома, што яна была судзімая, але наўрад ці яе судзіў КДБ. У такім выпадку яна павінна была быць пакрыўджаная на пракуратуру, на міліцыю, якая сваімі супрацьпраўнымі дзеяньнямі прычыняла ёй пакуты», - лічыць праваабаронца.
Ён падкрэсьліў, што з самага пачатку неадназначна ставіўся да гэтай гісторыі: «Бо паглядзіце ўважліва, як атрымліваецца. Па выбуху ў менскім мэтро нам таксама спрабавалі сказаць, што гэтыя хлопцы даўно гэтым зараблялі: шкло ў бібліятэцы ўзарвалі, у пад’езьдзе таксама нешта ўзарвалі, і ўсё гэта нейкая падрыхтоўка. Але ні пра якія падрыхтоўчыя дзеяньні гэтай жанчыны мы раней ня чулі. Пра тое, што дзесьці нешта выбухнула, мы ня ведалі. А цяпер кажуць, што яна рыхтавалася і раней нешта рабіла. Але чаму пра гэта не было вядома? А можа быць, гэта менавіта яна ажыцьцявіла тыя выбухі ў Віцебску, якія павесілі на гэтых двух хлопцаў?» - працягнуў Павал Левінаў. Ён адзначыў, што нават Зьміцер Канавалаў на папярэднім сьледзтве ня ўзяў на сябе выбухі ў Віцебску.
«А на раней судзімых людзей супрацоўнікам міліцыі, сьледчым органам, пракуратуры і КДБ лягчэй узьдзейнічаць і лягчэй іх прымушаць. Мне цяжка верыцца ў тое, што выбух зьдзейсьніла гэтая жанчына. З таго моманту мінуў амаль год. Але калі мы вернемся назад, то ўспомнім, што гэта быў час, калі нехта зноў быў не задаволены КДБ, і яму трэба было выплыць наверх і засьвяціцца. Таму я не выключаю той магчымасьці, што гэта была правакацыя, ажыцьцёўленая самой жа ўладай», - сказаў праваабаронца.
Ён дадаў, што мясцовыя жыхары заўсёды абураліся тым, што ў парку каля будынку заўсёды гарэлі ліхтары і прычынялі ім нязручнасьці. «Але за тыдзень да выбуху яны былі патушаныя, і была проста апраметная цемра, у якой быў зьдзейсьнены выбух. Таму такія дробныя дэталі наводзяць на смутныя сумненьні. Тым больш, што ўсё пакрыта таямніцай і амаль няма інфармацыі. Трэба было зрабіць усё адкрыта: публікаваць дакумэнты, даваць інтэрвію не агульнымі, а канкрэтнымі фразамі, каб зьніклі ўсе падставы ў чымсьці сумнявацца. Але, як і па справе Андрэя Гайдукова, так і па справе аб выбуху каля КДБ, нічога не зразумела. Таму ўзьнікаюць розныя здагадкі і падазрэньні», - сказаў на заканчэньне Павал Левінаў.
Нагадаем, абвінавачаная ў зьдзяйсьненьні выбуху каля будынку КДБ у Віцебску прызнала сваю віну ў судзе.
Хартыя ‘97
