Камітэтам па правох чалавека ААН за № 2235/2013 і № 2236/2013 зарэгістраваныя два новыя звароты праваабаронцы Паўла Левінава. У гэтых зваротах Павал Левінаў просіць камітэт прызнаць Рэспубліку Беларусь парушальнікам шэрагу артыкулаў Міжнароднага пакту аб грамадзянскіх і палітычных правох.
Падзеі, якія спрычыніліся да падачы чарговых скаргаў у КПЧ, адбыліся летам 2012 году. 3 чэрвеня Павал Левінаў даслаў заявы на адрас кіраўнікоў адміністрацыяў Першамайскага, Кастрычніцкага і Чыгуначнага раёнаў Віцебску аб правядзеньні 26 чэрвеня ў кожным з раёнаў гораду пікетаў, прымеркаваных да міжнароднага дня ў падтрымку ахвяр катаваньняў. Нягледзячы на тое, што ў пікетах мусіў узяць удзел толькі адзін чалавек, улады пікеты забаранілі.
1 жніўня праваабаронца зрабіў яшчэ адну спробу скарыстацца са свайго права, гарантаванага Канстытуцыяй, на свабоду сходаў, мітынгаў, вулічных шэсьцяў, дэманстрацыяў і пікетаваньня. Была пададзеная заяўка ў адміністрацыю Першамайскага раёну на правядзеньне пікету 20 жніўня з мэтай інфармаваньня выбаршчыкаў аб фармаваньні ўчастковай выбарчай камісіі. Гэты пікет быў таксама забаронены.
На думку Паўла Левінава, улады, пазбавіўшы яго магчымасьці правесьці згаданыя акцыі, парушылі ня толькі Канстытуцыю, але і нормы, выкладзеныя ў Міжнародным пакце аб грамадзянскіх і палітычных правох, у прыватнасьці частку 2 артыкулу 19 і артыкул 21 – гэтыя артыкулы гарантуюць права на выказваньне сваіх думак і распаўсюд інфармацыі і права на мірныя сходы.
Праваабаронца спрабаваў абскардзіць забарону на правядзеньне пікетаў у судох, але безвынікова. Такім чынам, на думку Паўла Левінава, быў парушаны таксама артыкул 14 пакту, які абвяшчае, што «кожны чалавек мае права на справядлівы і публічны разгляд справы кампэтэнтным, незалежным і бесстароньнім судом, створаным паводле закону». «У гэтым выпадку суды не былі кампэтэнтнымі, незалежнымі і бесстароньнімі, бо яны зусім відавочна прымалі рашэньні насуперак міжнародным забавязаньням Рэспублікі Беларусь, а таксама знаходзіліся пад уплывам выканаўчай улады», – мяркуе віцебскі праваабаронца.
Нагадаем, раней Павал Левінаў ужо ня раз зьвяртаўся ў Камітэт па правох чалавека па аналягічных справах. Так, камітэтам на 105-й сэсіі ў ліпені 2012 году было прынятае рашэньне адразу па дзевяці паведамленьнях праваабаронцы. Згодна з гэтым рашэньнем, Беларусь, забараніўшы праваабаронцу вольна распаўсюджваць інфармацыю і ідэі праз пікетаваньне, парушыла частку 2 артыкулу 19 Міжнароднага пакту аб грамадзянскіх і палітычных правох.
«Дзяржава-удзельнік мусіць таксама забясьпечыць, каб гэткія парушэньні не паўтараліся ў будучыні», – настойвае КПЧ ААН у сваім рашэньні. Але, выглядае, пастановы міжнароднага кампэтэнтнага воргану беларускім уладам ня ўказ: яны далей гнуць сваю лінію і працягваюць перашкаджаць грамадзянам рэалізоўваць іх правы, прадугледжаныя Міжнародным пактам аб грамадзянскіх і палітычных правох.
Віцебская Вясна
