Аршанскія апазыцыйныя кандыдаты правялі супольны агітацыйны пікет каля Дому культуры чыгуначнікаў. Падтрымаць актывіста кампаніі «Гавары праўду» Канстанціна Анташкевіча прыехаў Уладзімер Някляеў. Але аршанцы пераважна праходзілі міма ці нават абыходзілі пікетоўцаў.
На пытанне, ці хочуць яны лепшага жыцця з новымі кандыдатамі ў дэпутаты, мінакі ня толькі не адказвалі — проста адварочваліся і амаль што подбегам рушылі далей. Пара хлопцаў, убачыўшы, што пікетоўцы ставяць стэнд са сваімі партрэтамі і біяграфіямі, наўпрост заявілі, што яны баяцца стаяць побач, «каб раптам ня ўбачыла начальства». Усяго некалькі чалавек падышлі і распачалі гаворку з удзельнікамі пікету, і тыя сказалі, што хочуць перамен, гатовыя падтрымаць «Народны рэфэрэндум», не давяраюь беларускаму тэлебачанню, якое штодня хлусіць, — але ў тое, што апазыцыянэры змогуць перамагчы на выбарах, ня вераць катэгарычна.
Уладзімер Някляеў, які ў часе выбарчай кампаніі шмат ездзіць па рэгіёнах, пацьвердзіў, што такія самыя настроі паўсюль: «На Віцебшчыну я заехаў упершыню, каб падтрымаць Канстанціна. Я гатовы стаць даверанай асобай у незалежных кандыдатаў. Але што да людзей — то нашы людзі адмоўчваюцца. І на выбары ісьці ня хочуць, з аднаго боку, бо ня вераць у перамогу дэмакратаў. І наяўным станам свайго жыцьця не задаволеныя, але на ўслякі выпадак крытыкаваць уголас баяцца — каб чаго ня выйшла».
Кандыдат ад партыі БНФ Ігар Казьмярчак, прысутны на пікеце, заўважыў: «Гэта першы пікет незалежных кандыдатаў. А тыя, хто ідзе „ад уладаў“, агітацыі наогул не праводзяць. Навошта ім? Яны і так упэўненыя ў перамозе. Калі я запісваўся на радыё як кандыдат у дэпутаты абласнога савету, то выявілася, што астатнія тры праўладныя кандыдаты на запіс не зьявіліся наогул. І гучаў толькі мой выступ — бо тыя, пэўна, вырашылі, што да народу ім звяртацца няма сэнсу. Каго ім трэба агітаваць, калі і так усе „за іх“? Вось такое стаўленьне».
Пасыўнасьць выбаршчыкаў адзначыў і кандыдат Мікалай Дзямідаў, прадстаўнік партыі левых «Справядлівы сьвет»: «Раней былі нейкія спрэчкі на пікетах, а цяпер толькі выйшаў дырэктар Дому культуры чыгуначнікаў, паглядзеў, запытаўся, ці мы тут стаім законна. Сказаў, што ў ягонай установе ідзе нейкая імпрэза, і мы тут недарэчы, пахітаў галавой ды пайшоў. Яшчэ нейкія дзьве спадарыні падбеглі, заявілі, што мы тут ня маем права стаяць. Чаму? Бо ім так падаецца. Ну, і міліцыянты нешта адсочвалі з машыны, схаваўшыся за дрэвам».
Крыху жывейшай атрымалася размова на гарадзкім рынку, куды Ўладзімер Някляеў зайшоў разам з актывістамі. Нехта з гандляроў яго пазнаў і паказаў іншым — маўляў, вось той паэт, якога Лукашэнка пасадзіў у турму на прэзыдэнцкіх выбарах. Гэтага хапіла, каб частка гандляроў схавалася ў сваіх ралетах, трымаючыся падалей. Але былі і такія, хто вырашыў «адвесьці душу» і скардзіўся на тое, што прадпрымальнікаў прыціскаюць, што растуць цэны на камунальныя паслугі, што жыцьцё робіцца ўсё даражэйшым, а пакупнікоў менее і менее.
Аднак і прадпрымальнікі мала вераць у тое, што апазыцыянэраў «прапусьцяць» у мясцовыя саветы, бо там «ужо ўсё занята».
Радыё Свабода
