Пётар Іваноў абскарджваў пастанову судзьдзі Першамайскага райсуду Валянціны Кісьмярошкінай, якая пакарала яго штрафам у памеры 4 млн рублёў за нібыта лжэсьведчаньне супраць супрацоўнікаў ДАІ і непадпарадкаваньне міліцыянтам. На думку спадара Іванова, судзьдзя Кісьмярошкіна судзіла яго з грубымі парушэньнямі працэсуальна-выканаўчага кодэксу, і таму прасіў адмяніць яе рашэньне. Аднак судзьдзя віцебскага аблсуду вырашыла пакінуць пастанову суду першай інстанцыі ў сіле.

Цёзка віцебскага праваабаронцы па прозьвішчы, судзьдзя абласнога суду Cьвятлана Іванова, якая займалася справай, не задаволіла амаль ніводнага яго хадайніцтва. У прыватнасьці, не было дазволена весьці аўдыёзапіс судовага паседжаньня. Таксама Пётар Іваноў прасіў судзьдзю адкласьці разбор справы. Бо на 17 траўня прызначанае іншае судовае разьбіральніцтва: у гэты дзень мусіць распачацца разгляд у судзе яго скаргі на пастанову, на падставе якой была ўзбуджаная супраць яго адміністрацыйная справа. Гэтае хадайніцтва таксама было адхіленае.

Зрэшты, адно хадайніцтва ўсё-такі было задаволенае. Пётар Іваноў прасіў далучыць да матэрыялаў справы дыск з аўдыё, якое даказвае, што існуе дзьве розныя пастановы па справе: судзьдзя Кісьмярошкіна ў судзе зачытала зусім іншую пастанову, чымся тая пастанова, якую ён пазьней атрымаў на рукі ў друкаваным выглядзе. Так, у вэрсіі пастановы, агучанай Кісьмярошкінай у залі суду, пра Пятра Іванова гаворыцца, што ён нібыта «раней прыцягваўся да адміністрацыйнай адказнасьці», а з выпраўленага варыянту пастановы вынікае, што да адміністрацыйнай адказнасьці ён не прыцягваўся.

Судзьдзя Іванова нават абвясьціла перапынак, каб азнаёміцца са зьместам дыску. А пасьля перапынку запыталася, дзе знаходзіцца арыгінал аўдыёзапісу (маўляў, на той копіі, што пададзены ў суд, пазначана, што запіс зроблены нібыта 1 студзеня 1995 году), і ці была папярэджаная судзьдзя Кісьмярошкіна пра аўдыёзапіс. «Гэта ня можа быць доказам», – паведаміла пры канцы судзьдзя Іванова. Вэрдыкт, вынесены ёй: «Пастанова [судзьдзі Кісьмярошкінай] зьяўляецца законнай ды абгрунтаванай і адмене не падлягае».